Bakıyorum içine,
Taşlaşmış pencerelerinden.
İçindeki yalnızlığı merak ediyorum.
Dokunuyorum sana,
Henüz dökülmemiş duvarlarına.
Gizlenmiş umutlar buluyorum.
Kapında duruyorum,
Yorgun ama sımsıkı örtülmüş.
Hasret sızıyor aldığım nefese.
Ben de gidiyorum ya,
Dönüp bakıyorum defalarca sana.
Var elbet bir alem içinde, sen ve ben.
Ahmet Soylu, 18 Nisan 2022, Oslo, Norveç
Tüm telif hakları Ahmet Soylu’ya aittir.