Kategori: Şiir

Şen olasın, ah sen şen olasın,
Eylül’de ay ışığında yanasın.
Kuru bahçemde serçe olasın,
Taş üstünde tane toplayasın.

Zihnim yelkovana,
Ruhum akrebe takılmış.
Biri döndükçe doldurur,
Diğeri ağır ağır dem alırdı.
Her kavuşma bir sonbahardı.

Babama; Tatlı tatlı sev beni,
Gökyüzüne sar beni.
Masallara kar beni,
Serçe olayım sal beni.

Hesap tutmuyor ey dost.
Ne aldığım verdiğime denk,
Ne bildiğim söylediğime.
Bir delik tas kolay dolmuyor.

Ziyandayım ben şu cihanda,
Azaptayım ben hep divanda.
Ararım imanı sanki günahta,
Meyletmez ki dost hiç bana.

Niye çaresiz bakışların?
Buğulu ve naif gözlerin,
Ufku görür sen istersen.

Bir gece ansızın uyandım baba ocağında,
Serin bir yaz gecesi cırcır böcekleri ötmede.
Mahalle bomboş, sıcak bir rüzgâr esiyor hafif.
Kaç yaşındayım, neden buradayım bilmiyorum.

Suretler görüyorum,
Dağınık ve bulanık.
Ben ceviz kabuğunda,
Dalgalı bir okyanusta.

Bir çift kanat isterim.
Gökyüzünde süzülmek değil,
Dalına konabilmektir hasretim.

Bin parçaya böldüm,
Dost ben beni beni.
Bin kapıya koydum,
Dost ben beni beni.