Kan oturmuş gökyüzüne,
Çocuklar hep susmuş.
Pus inmiş gözlerime,
Çiçekler zamansız solmuş.
Kimleri bırakmışım ben geride,
Sırtına binip de kara yılanın,
Bundandır kanmışım gülüşüne,
Bir kez olsun adımı çağıranın.
Kök salmışım sert kayada,
Umudum boyumdan büyük.
Gövdemi vermişim rüzgara,
Kollarım hep yelden bükük.
Ahmet Soylu, 29 Kasım 2020, Oslo, Norveç
Tüm telif hakları Ahmet Soylu’ya aittir.