Sancılar içerisindeyim,
Kan bağlamış dudaklarım.
Yumrukluyorum geceyi,
Soğuk sert duvarları.
Hıncım kalbime ağır geliyor,
Kanım karnımda kaynıyor.
Kabuslar doluyor gözlerime,
Sensiz rüyalarımın içine.
Duvarları deliyor gözlerim,
Çırpınmıyor artık kalbim.
Yok mu bir gören duyan beni,
Tutun tutun ellerimi.
Geldi işte o beklenen an,
Burnumda anne kokusu.
Uyan ey İstanbul uyan,
Bu ömrümün son yokuşu.
Ahmet Soylu, 9 Nisan 2020, Oslo, Norveç
Tüm telif hakları Ahmet Soylu’ya aittir.